RAHMANİ VE ŞEYTANİ SİYASET ARASINDA KALANLAR..

İslam toplumunun siyasetle ilgili sorumluluklarına vurgu anlamında başta Müslümanlar olmak üzere, buna en genel anlamda dünya, insanlar, ülkeler ve halkları da ilave edebilir veya birlikte düşünebilirsiniz. Çünkü her ne kadar Müslümanlardan yola çıkarak konuya girmiş olsak da mesele insanlıkla ilgilidir.

İslam’ın gayesi yeryüzünde kula kulluğu, dolayısı ile zulmü, haksızlığı, sömürüyü bu cümleden olarak ırk ve sınıf çatışmalarını, emperyalist sömürge savaşlarını ortadan kaldırmak, adaleti bütün dünyaya hakim kılmaktır. Bu cümleden olarak İslam yeryüzünün güvenliği, huzur ve esenliği için gönderilmiş bir dindir. Böyle bir evrensel ülkünün dünya küfrü ve istikbarının (küresel egemenlerin) boyunduruğu altında gerçekleştirilmesinin söz konusu olamayacağı açıktır. Onun için İslam halklarının işbirlikçi yönetimleri tasfiye ederek ümmetin birlik ve bütünlüğü ilkesine ve ülküsüne gönül vermiş dünya küfre ve istikbarına boyun eğmeyen inkılabi (devrimci) yönetimleri iş başına getirmeleri kaçınılmazdır. Sonra mü’minlerin kardeş ve birbirlerinin velileri oldukları bilinci ile (Bkz. Hucurat/10,Al-i İmran/28 vb. ayetler) tek güç olup dünya küfrü ve istikbarı karşısında insiyatif almak zorundadırlar. Bunun da öncelikle emanete ehil yani yönetme ehliyetine sahip (Bkz. Nisa/58) yöneticileri iş başına getirmekle olacağı açıktır.

Emanete ehil olmayı ise evvel emirde adil, emin yani güvenilir yani kamu malını çalmayan, yolsuzluk yapmayan, yetim malına el uzatmayan, halk içinde ayırım yapmayan, yandaş kayırmayan, salih (düzeltici), müttaki yani takva sahibi yani Allah’tan çekinerek harama el uzatmayan,zulümden ve haksızlıktan,azgınlıktan (Bkz. Nahl/90) geri durmak olarak anlamak gerekiyor.Bunun hemen ardından ise atamalarda herkesin kendi uzmanlık alanında ve işinin ehli kadroların iş başına getirilmesine dikkat edilmesi gerekiyor.

En kısa ifadesiyle buna Rahmani Siyaset diyoruz. Bu siyaset cümle mü’minlerin, müttakilerin siyaseti de diyebiliriz. Bu gün siyaset kendi kişisel ikbal, lobileşme, çeteleşme, şahısların, lobilerin ve çetelerin ikbali anlamında dünyevi hedef ve gayelerin ve bu anlamda bütün ahlak değerlerini yere çalan amansız bir yarışın, itiş kakışın aracı haline getirilmiştir. Buna da şeytani siyaset diyoruz. Bu gün yaşadığımız toplumda İslami siyasetin hemen hemen esamesi kalmamış şeytani siyaset hayatın tüm alanlarını işgal etmiş bir durumdaysa bunun mü’min, Salih ve müttakilerin (iyilerin,düzgünlerin) yukarda bahsettiğimiz iman ve takva siyasetini üretmek için çalışmamalarından kaynaklandığını söylememiz gerekiyor.Bu durumda dünya bundan başka türlü olamazdı. Bu hal esasen sadece İslam değil hiçbir dinin kitabına uymaz.

Mü’min, salih, adil ve müttaki yöneticileri iş başına getirmek sadece seçimden seçime değil tüm ömrünü, hayatını bu yola vakfetmiş olarak her zaman için duyarlı,her zaman için teyakkuzda olmalıdır. Bunları yapmadığı sürece salt beş vakit namaz kılmak, sene de bir ay oruç tutmak ve ömründe bir veya birkaç kez hacca ve umreye gitmekle cenneti kazanacağını sanmak sadece bir avuntudur.Allahımız rasulüne indirdiği kitabında bize böyle bir din anlatmıyor.Bu cümleden olarak İslam bir çoklarının sandığı gibi salt mistik tatmin ve ibadetlerle avuntudan ibaret bir anlatmıyor.Müslüman ülke ve dünya dengeleri karşısında aktif olarak insiyatif almalı tamamen haktan,adaletten ve tüm yeryüzü ezilenlerinden yana olmak üzere küresel şeytan imparatorluğu karşısında cephe tutmalıdır (Bakara/193,Enfal/39)

                                                                                   Ali Bal